مکتب والا

« مکتب والا »

بخوان آیات بس زیبای قرآن
کلام نغز و روح افزای قرآن
سحر گاهان تلاوت کن به اخلاص
سپس اندیشه در معنای قرآن
بخوان این معجزه وانگر بیاندیش
همین بس شاهد گویای قرآن
شفای آنچه درداست و مصائب
بجوی از مکتب والای قرآن
هدایت آفرین است و سعادت
اطاعت گر کنی فتوای قرآن
همی براهل عصیان و منافق
زیان آرد شگفتیهای قرآن
بلی آثار ذات کبریایی
نمودار است درهرجای قرآن
نگنجد فهم اسرارش به افکار
که بی پایان بود دریای قرآن
بخوان تامی توانی علم تفسیر
ولی کوشش نما اجرای قرآن
خدایا رحمتی فرما به ‹‹ ذوقی ››
شود جوینده و دانای قرآن

شعر

با تو گر خواهــی سخــن گوید خـدا، قــرآن بــخــوان
تــــا شـــود روح تـو با حق آشنا، قرآن بخوان
(رتــــل القــرآن تــــرتــیــلا) نــــدای رحــمـت اســت
می دهد قرآن به جان و دل صفا، قرآن بخوان
ای بــشیــــر، یـــاد خــــدا، آرامــش دل مــی دهــــد
دردمــنــــدان را بــود قــرآن دوا، قــرآن بخوان
گفت پیغمبر که بی دین است، هر کس بی حیاست
تــــا شـــود روح تــو پابــند حیــا، قـرآن بخوان
دامــهــا گستــرده شــیطــان، در مــسیــر عمــر تــو
تــــا که ایمن باشی از این دامها، قرآن بخوان
ای کــــه روحــت سخــت پـــایــبــنــد دنــیــــا شــده
می کــند قــرآن تــو را از غم رها، قرآن بخوان
عـــتــرت احــمــــد ز قــرآنــش نــمــی گــردد جــــدا
تــــا بیــابی معنــی ایــن نکته را، قرآن بخوان
هــســت قــرآن صــامت و قــرآن نـاطق عترت است
تــــا ندانــی این دو را از هم جدا، قرآن بخوان
نــسخــه قــرآن بــه دستــــورالــعــمــل دارد نــیــــاز
تــــا کــه بشناسی طبیبت را دلا، قرآن بخوان
وادی طــور اســت ایــن قــرآن و مــیــعــاد حــضـــور
با تو گر خواهی سخن گوید خدا، قـرآن بخوان
می برد خسران ز قرآن، هر که دشمن با علی است
مــومنیینش را بــود قــرآن شفــا، قرآن بخوان
بــــا زبــــان حــال، زیــنــب گفــت بــا رأس حــسیـن
خصم خـواند خارجی ما را اخی، قــرآن بخوان
چــــون بــــود قــرآن (حســان) بــرنامــه عمــر بشــر
تــــا کــه تــــوفیق یــــابی بیــــا، قـرآن بخوان

قرآن

   

نسیم کوی جـــانــــــــــان است قرآن                   شمیم عطر رحمان است قرآن

بود روشنـــــــگر راه ســـــــــــــــعادت                  چو خورشید فروزان است قرآن

به گلزارش ، خـــــزان راهــــی نـــدارد                  بهاران در بهاران است قرآن

صفای بوســـتـان آســــــــــمانـی است                شکوه باغ رضوان است قرآن

رهـــــــــاند آدمــــــی را ،از جهـــــــــالت               فروغ علم و ایمان است قرآن

طـــــــراوت بخــــش روح مؤمنیــن است                به جسم عارفان ، جان است قرآن

به صدق و راستـــــی همتـــــــــــا ندارد                رفیق نیک پیمان است قرآن

نهان در سیــــــنه او ، سٌر عشـق است               کلید گنج عرفان است قرآن

بود معــــجز ، رســـول هاشــــــــــمی را                که در شأنش ثناخوان است قرآن

طبـــــیب درد های بـــــــی دوا اوســـــت               به جان خسته درمان است قرآن

تسـلی بخش دلــــــهای غمین است                 چراغ شام حرمان است قرآن

خلــــــــل کـــــــی ره برد بر ساحت او ؟                بنائی سخت بنیان است قرآن

در آن سامان که سامان نیست کس را                 پناه هر مسلمان است قرآن